De metrokaart van Montreal toont alle stations en lijnen van de metro van Montreal. Met deze metrokaart van Montreal kunt u gemakkelijk uw routes plannen in de metro van Montreal in Quebec - Canada. De metrokaart van Montreal is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

De metro van Montréal (Frans: Métro de Montréal) is een metrosysteem met rubberen riemen, en de belangrijkste vorm van openbaar vervoer onder de grond in de stad Montréal, Quebec, Canada. De metro, geëxploiteerd door de Société de transport de Montréal (STM), werd ingehuldigd op 14 oktober 1966, tijdens de ambtstermijn van burgemeester Jean Drapeau. Oorspronkelijk bestond de metro uit 26 stations op drie afzonderlijke lijnen, maar nu telt hij 68 stations op vier lijnen met een lengte van 69,2 km (43,00 mi), die het noorden, oosten en centrum van het eiland Montréal bedienen met verbindingen naar Longueuil, via de Gele Lijn, en Laval, via de Oranje lijn, zoals u kunt zien op Metro kaart Montréal.

Het metrosysteem van Montreal is het drukste metrosysteem van Canada wat betreft het totale dagelijkse passagiersgebruik, met een gemiddelde van 1.111.700 dagelijkse passagiers op een gemiddelde weekdag (vanaf Q1 2011). In 2011 maakten 308,7 miljoen reizigers (transfers niet meegerekend) gebruik van de metro, zoals te zien is op Metro map Montreal. Volgens de STM website heeft het metrosysteem vanaf 2010 meer dan 7 miljard passagiers vervoerd, ongeveer gelijk aan de wereldbevolking. Montréal heeft een van de grootste stedelijke sneltrams van Noord-Amerika aangelegd, met het op twee na grootste aantal passagiers na New York en Mexico City, en het op een na grootste aantal passagiers per hoofd van de bevolking na New York.

De Montreal Metro werd geïnspireerd door de Parijse metro en is op zijn beurt ook de inspiratie voor de metro van Lyon en Marseille, evenals de metro van Mexico City, die allemaal een paar jaar later werden gebouwd, en die ook allemaal hetzelfde rubberen wiel wagenontwerp en vergelijkbare stationsarchitectuur van de Montreal Metro delen. De bouw begon in mei 1962 en werd ondernomen voordat Montreal werd gekozen als gastheer voor de wereldtentoonstelling van 1967 (Expo 67), die in de zomer van 1967 werd gehouden. Ongeacht de wereldtentoonstelling had de stad dringend behoefte aan een openbaar vervoersysteem, zoals blijkt uit talrijke voorstellen die teruggaan tot 1910, zoals vermeld in Metro map Montreal. De belangrijkste lijnen (Groen (Lijn 1), Atwater tot Frontenac; en Oranje (Lijn 2), Bonaventure tot Henri-Bourassa) werden geleidelijk geopend vanaf oktober 1966, waarbij de Gele lijn (Lijn 4) (Berri-de-Montigny tot Longueuil, aan de zuidoever van de Saint Lawrence rivier) pas in april 1967 werd geopend.

De metrokaart van Montreal toont alle stations en lijnen van de metro van Montreal. Met deze metrokaart van Montreal kunt u gemakkelijk uw routes plannen in de metro van Montreal en Quebec - Canada. De metrokaart van Montreal is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Het eerste metrovoorstel uit 1910 betrof een enkele lijn die onder Bleury Street en Park Avenue door zou lopen van Craig Street (nu St-Antoine Street) helemaal tot Mont Royal Avenue. De lijn zou ondergronds lopen van Craig tot Pine Avenue. Een eventuele uitbreiding via Saint Laurent Boulevard naar De Montigny werd in die tijd ook overwogen. In 1944 stelde de Montréal Tramways Company een tweelijnennet voor dat onder de Rue Sainte-Catherine zou lopen van Square Cabot (Rue Atwater) tot Avenue Papineau, en een tweede lijn onder de St-Denis Street (van Jean-Talon tot Notre-Dame), dan westwaarts afbuigend onder de Notre-Dame en St-Jacques Street tot aan de Rue Guy, dan noordwaarts afbuigend en aansluitend op de andere lijn bij Guy, zoals u kunt zien op de metrokaart van Montréal. Voorgestelde uitbreidingen liepen in noordelijke richting onder De Lorimier door tot aan Beaubien, in oostelijke richting van De Lorimier naar Viau onder Rue Ontario, in noordelijke richting Chemin Côte-des-Neiges en Queen-Mary naar Snowdon (Décarie), in westelijke richting onder Sherbrooke naar Girouard, en in zuidelijke richting onder Wellington, Centre en Verdun naar 1ère Avenue in Verdun.

De vier metrolijnen van Montréal worden aangeduid met een kleur, een nummer of een eindstation. Het eindstation in de rijrichting wordt gebruikt om onderscheid te maken tussen de rijrichtingen. De drukste lijn is de Orange Line, de rustigste de Blue Line. De Yellow Line is de kortste lijn, met drie stations, gebouwd voor Expo 67 zoals te zien is op de metrokaart van Montreal. Op 28 april 2007 werden in Laval drie nieuwe stations geopend langs de Orange Line. Metrolijnen die het Île de Montréal verlaten zijn de Orange Line, die doorrijdt tot Laval, en de Yellow Line, die doorrijdt tot Longueuil. Op weekdagen en op zaterdag en zondag rijdt de metro van ongeveer 5.30 uur tot 1.00 uur op de groene, oranje en gele lijnen en van 5.30 uur tot 12.15 uur op de blauwe lijn.

Het onderhoud van de Montréal metro's is streng, aangezien de betrouwbaarheidsniveaus (gemiddelde afstand tussen defecten/MDBF-ratings) meer dan dubbel zo hoog zijn als die van typische Noord-Amerikaanse metro's. De MR-63 is de eerste generatie van hoogwaardige metrowagens, een mengeling van technologie uit het midden van de jaren 1960 en moderne treintechnologie zoals die in de metrokaart van Montréal wordt vermeld. Het MR-63-model heeft talrijke technologische en betrouwbaarheidsverbeteringen ondergaan. Tot de belangrijkste upgrades behoren boordcomputermodules voor automatische treinbesturing in 1976 met daaropvolgende herzieningen van hardware en software, solid-state deurvergrendelingen in 2003, moderne ergonomische bestuurderscabines met nieuwe digitale dashboards, en automatische stationsbewegwijzering in 2005. Het meest opmerkelijk is dat alle rijtuigbakken van de MR-63 na een volledige opknapbeurt in 1993 in de ateliers van GEC Alstom in Pointe St. Charles weer uit de fabriek tevoorschijn kwamen met nieuwe interieurs en een nieuw lakwerk. Het resultaat is dat de MR-63-vloot er ondanks haar leeftijd betrekkelijk nieuw, glanzend en modern uitziet.